AHLAKİ DAVRANIŞLAR

Öfke; engellenme, incinme veya acı veren bir durum karşısında kişinin kızgınlık duyması, hiddetlenmesidir. Öfke, intikam duygusu ve cezalandırma isteği ile birlikte olursa gazap olarak adlandırılır.
 

Öfke, olumsuz ahlaki tutum ve davranışlardan biridir. Öfkelenen insan doğru düşünemez, normal davranışlarda bulunamaz. Öfkeyle yapılan işler hep sonradan pişmanlık getirir.

Öfke sırasında kalp atışının hızlanması ile kanın

damarları ve beyni zorlaması aklın normal görev

yapmasını önlemektedir. Bundan dolayı insanın
öfkeliyken herhangi bir karar ve hüküm vermeme-

si gerekir.
 

Şiddet ise kişinin öfkesini kontrol edemeyip, nefsi-

ne yenik düşüp kendine veya çevresine zarar verme-

sidir. Kendisini kontrol edemeyen insan, saldırgan-

laşır ve telafisi güç durumlara yol açabilir. 

 

Fıtri bir duygu olan öfkenin tamamen ortadan kaldı-

rılması mümkün değildir. Ayet ve hadislerde bu duy-

guya hâkim olunması istenmekte, öfkesini yenen-

lerin mükâfatlandırılacağı bildirilmektedir. Mü’min-

lerin üstün nitelikleri sayılırken kızdıkları zaman

bile kusurları bağışladıklarından övgüyle söz edil-

mektedir.
 

                                                                                                 

                                                                       Peygamber Efendimiz (s.a.v), gazap duygusunun yok                                                                              edilmesinden ziyade bu duygunun etkisiyle yanlış hüküm                                                                          veya karar verilmesinden kaçınılması gerektiği üzerinde                                                                          durmuştur. “Yiğit o kimsedir ki öfkelendiği sırada kendine                                                                          hâkim olur.”, “Hâkim öfkeliyken taraflar arasında kesinlikle                                                                     hüküm vermemelidir.” gibi hadisler konu ile ilgili                                                                                         örneklerden bazılarıdır. Hadislerde kişiye, öfkesini yatış-                                                                       tırabilmesi için abdest almak ve ayakta ise oturmak gibi                                                                           tedbirlere başvurması da önerilmiştir.
 

 

Öfke güc ve kuvvetin değil zayıflığın ve acziyetin alametidir. Efendimiz (s.a.v),

kendisinden öğüt isteyen bir adama; “Öfkelenme!” demiş  ve bu sözünü birkaç kez tekrar-

lamıştır. Peygamber Efendimiz  (s.a.v), Cenab-ı Hakk’a sığınmayı öfkenin ilâcı olarak tavsiye

etmiş, insanın kendi kendine telkinle öfkelenmek-

ten kurtulacağına işaret etmiştir. Öfkeli birisini

gören Hz. Peygamber (s.a.v) şöyle buyurmuştur:

“Ben bir kelime biliyorum ki, eğer şu adam o keli-

meyi söylese muhakkak öfkesi geçer. O kelime,

Eûzü billahi min eş-şeytânirracîm, sözüdür.”
Öfke nefse hâkim olamamanın işaretidir. Nefis-

lerine hâkim olamayanların sonu ise pişmanlık

ve hüsrandır.Müslüman, işlerini öfke ile değil;

sabır ve yumuşaklıkla
halletmelidir.